การสนับสนุนด้านสุขภาวะในภาคการศึกษา

รบกวนแนะนำตัวสั้นๆ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ Susannah Fowler เป็นครูใหญ่ที่ The Gardens School ในเซาท์โอ๊คแลนด์ นิวซีแลนด์ โรงเรียนของเรามีนักเรียนราว 640 คน ตั้งแต่ชั้น ป. 1 ถึง ม. 2 และถือเป็นโรงเรียนรัฐที่เน้นการมีส่วนร่วมในทุกมิติและมีความเป็นดิจิทัลในระดับสูง เพื่อมอบสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่ทันสมัย

สุขภาวะเป็นเรื่องที่มีการพูดถึงกันมากในปัจจุบัน คุณคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับความจำเป็นเรื่องสุขภาวะในภาคการศึกษา

ก่อนที่ COVID‑19 จะระบาด เราสังเกตเห็นว่านักเรียนชั้น ม. 1 และ ม. 2 เริ่มมีปัญหาทางสุขภาพจิตมากขึ้น ทั้งโดนกลั่นแกล้งทางออนไลน์ ซึมเศร้า ทำร้ายตัวเอง และก็มีผู้ปกครองที่มาปรึกษาเรื่องเด็กๆ กับเราอย่างเร่งด่วน ฉันจึงตระหนักว่าโรงเรียนของเราไม่มีมาตรการให้นักเรียนใช้รับมือกับปัญหาที่แต่ละคนต้องเผชิญ

นั่นทำให้ฉันรู้ว่าเราต้องจริงจังกับเรื่องสุขภาวะในทุกส่วนของโรงเรียน ไม่ใช่ปล่อยให้ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของผู้สอนในห้องเรียน เด็กๆ ไม่สามารถจดจ่อกับการเรียนหากรู้สึกวิตกกังวล ดังนั้นในปี 2019 ฉันจึงแต่งตั้ง Lisa Cosford ครูพลศึกษาของเราในตอนนั้นให้เป็นนักการศึกษาด้านสุขภาวะ ซึ่งก็เหมาะสมดีเพราะเป็นผู้ใหญ่ที่เด็กๆ ไว้วางใจ เธอได้เสนอและออกแบบแผนงานสุขภาวะฉบับใหม่ขึ้นมาโดยเฉพาะอย่างรวดเร็วและก็เป็นผู้ดูแลแผนงานดังกล่าวในตอนนี้ด้วย

แผนงานสุขภาวะคืออะไร และนำมาใช้ในโรงเรียนอย่างไร

เราคงไม่สามารถยื่นแผนงานสุขภาวะให้กับผู้สอนในห้องเรียนแล้วบอกว่า "ทำให้เด็กๆ มีสุขภาวะที่ดีด้วย"

ตอนนี้เราได้เปิดช่องทางการสื่อสารและได้ฝึกอบรมวิธีใช้งานแก่ผู้สอนและนักเรียน โดยนักเรียนสามารถเดินไปใช้ iPad ในห้องเรียนที่จัดไว้ให้โดยเฉพาะเพื่อส่งข้อความถึง Lisa เวลาที่อยากขอคำปรึกษา ซึ่งทั้งผู้สอนและฉันก็จะได้รับข้อความแจ้งเตือนด้วย หากผู้สอนต้องการความช่วยเหลือก็สามารถส่งข้อความถึง Lisa หรือฉันได้ทันทีโดยใช้อุปกรณ์ของตัวเอง แล้วก็กลับไปทำหน้าที่สอนเด็กๆ ตามปกติได้อย่างรวดเร็ว การที่เราให้ความสำคัญกับสุขภาวะเป็นหลักในโรงเรียนทำให้เรื่องดังกล่าวไม่ได้เป็นเพียงแค่แผนงาน แต่กลายเป็นวัฒนธรรม

Lisa จะพาเด็กๆ ไปยังพื้นที่ที่เราออกแบบมาเพื่อสุขภาวะของนักเรียนโดยเฉพาะ เรียกว่า Zen Den หรือมุมสงบ ซึ่งเปิดต้อนรับเด็กๆ ทุกเวลาถ้ารู้สึกวิตกกังวลระหว่างอยู่ที่โรงเรียน อีกทั้งยังตั้งอยู่ใจกลางโรงเรียน นักเรียนทุกคนจึงมองเห็นชัดเจน

การสร้าง Zen Den ช่วยสนับสนุนเรื่องสุขภาวะอย่างไร

Zen Den เป็นมุมสงบที่มีทั้งงานฝีมือ เกม เปียโน และพื้นที่ให้เด็กๆ ได้แวะพักเวลาที่รู้สึกว่าปัญหาถาโถม โดย Lisa จะคอยจัดกิจกรรมให้เด็กๆ ได้แสดงออกผ่านงานศิลปะหรืองานอดิเรก พื้นที่ดังกล่าวได้รับการยกระดับด้วยเทคโนโลยีที่เปิดโอกาสให้เด็กๆ สามารถใช้ได้ เช่น การสร้างสรรค์ดนตรีด้วย GarageBand ที่จริงเมื่อไม่นานมานี้เพิ่งมีนักเรียนวัย 9 ขวบคนหนึ่งแสดงความสามารถพิเศษด้วยการเล่นเพลงที่แต่งโดย GarageBand ใน Zen Den โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับความจำเป็นที่ต้องเป็นตัวของตัวเอง ซึ่งทำได้ยอดเยี่ยมมาก

โดยเฉพาะตั้งแต่ตอนที่มีการล็อกดาวน์เพราะโรคระบาด เด็กๆ ยังคงสามารถสานสัมพันธ์โดยใช้เทคโนโลยี เช่น การสร้างวิดีโอบน iPad หรือการสร้างคอนเทนต์เพื่อแชร์กับผู้สอนหรือเพื่อนๆ เราแต่งตั้ง Lisa เพื่อรับตำแหน่งผู้สอนด้านนี้โดยเฉพาะและจัดให้เด็กๆ ทุกระดับชั้นเข้าถึงทรัพยากรด้านสุขภาวะเหล่านี้ได้ถ้วนหน้าก็เพื่อให้เรื่องสุขภาวะมีความสำคัญทัดเทียมกับหลักสูตรในด้านอื่นๆ ในโรงเรียน และหวังว่าทักษะเหล่านี้จะเป็นสิ่งที่เด็กๆ ระลึกถึงในยามที่ตนเองตกอยู่ในภาวะวิกฤติ

โครงการสุขภาวะดังกล่าวให้ผลลัพธ์อย่างไร

ตัวชี้วัดความสำเร็จที่สำคัญข้อหนึ่งก็คือปัญหาที่พบในสนามเด็กเล่นช่วงพักเที่ยงมีจำนวนลดลงอย่างชัดเจน ที่จริงยังมีเด็กๆ ที่โดนเรียกตัวอยู่บ้างบางครั้ง แต่ปัญหาเบาบางลงมากกว่าตอนก่อนที่จะมี Zen Den

เมื่อผู้ปกครองมาเข้าพบเรื่องสุขภาวะของเด็กๆ ฉันก็พูดถึงขั้นตอนต่อๆ ไปที่โรงเรียนได้อย่างชัดเจน โดยทั่วไปขั้นตอนต่อไปก็ไม่มีอะไรมาก เช่น รายงานตัวแล้วก็เข้าพบทีมสุขภาวะ ซึ่งในมุมขอผู้ปกครองนั้นก็รู้สึกวางใจที่ได้รู้ว่าเด็กๆ ได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด การมีทีมและพื้นที่สุขภาวะช่วยเพิ่มพลังแก่ทั้งโรงเรียนและชุมชนของเรา และการเดินหน้าโฟกัสในเรื่องดังกล่าวต้องใช้แรงมหาศาล และเจ้าหน้าที่ทุกคนต้องเดินไปในทิศทางเดียวกัน ผู้สอนจะรู้สึกมีส่วนร่วมได้ง่ายขึ้นเมื่อรู้ว่าเรามีทีมคอยให้การสนับสนุน แต่ไม่ว่าจะต้องใช้แรงกายแรงใจเท่าใด ฉันคิดว่านี่คือเรื่องที่สถานศึกษาแห่งอื่นๆ ก็ทำได้เหมือนกันเพราะพวกเราก็ยังทำได้

คุณมีคำแนะนำถึงผู้นำคนอื่นๆ ที่ต้องการเริ่มต้นให้ความสำคัญกับสุขภาวะอย่างไรบ้าง

เราควรจำไว้ว่าเด็กๆ ไม่ใช่ภาชนะ ไม่ใช่แค่เทความรู้ใส่เข้าไป หลักการศึกษาข้อหนึ่งของชาวเมารีในนิวซีแลนด์กล่าวไว้ว่า "จงรู้จักฉันก่อนจะมาสอนอะไรให้ฉัน" ดังนั้นผู้สอนต้องเข้าใจเด็กอย่างถ่องแท้จึงจะรู้ว่าจะต้องสอนเด็กๆ อย่างไร ปรัชญาของเราก็คือการห่อหุ้มเด็กแต่ละคนโดยการทำความรู้จักและยอมรับในวัฒนธรรมและครอบครัวของพวกเขา

ถ้าจะมีคำแนะนำถึงผู้นำคนอื่นๆ ก็คงอยากบอกว่า ให้เริ่มลงมือ แม้จะต้องปรับเปลี่ยนระหว่างทาง แต่การประวิงเวลาไม่ได้ช่วยอะไรใครได้เลย เรามีเวลากับเด็กเหล่านี้ไม่มาก วันนี้เราทำอะไรบางอย่างให้เด็กๆ ได้ ซึ่งจะช่วยสนับสนุนพวกเขาต่อไปในภายหลัง ดังนั้นลงมือทำอะไรสักอย่างเถอะ

รบกวนแนะนำตัวสั้นๆ

ฉันชื่อ Marie Marino เป็นคณบดีของ Thomas Jefferson College of Nursing เส้นทางอาชีพของฉันมีทั้งด้านคลินิกและด้านการศึกษาควบคู่กันไป ทางด้านคลินิกฉันเป็นพยาบาลนิติเวชที่คอยประเมินเคสการทารุณและทอดทิ้งเด็ก ทางด้านการศึกษา ฉันเริ่มเส้นทางอาชีพที่มหาวิทยาลัย Stony Brook และย้ายมาที่ฟิลาเดลเฟียเพื่อรับตำแหน่งคณบดีของ Jefferson College of Nursing ได้ราว 4 ปีครึ่ง

มหาวิทยาลัย Thomas Jefferson ดูแลกิจการ Jefferson Health ซึ่งเป็นระบบสาธารณสุขที่ประกอบด้วยโรงพยาบาล 18 แห่ง และบางแห่งเป็นศูนย์เวชกรรมฟื้นฟูที่มีชื่อเสียงระดับโลก คณาจารย์และเจ้าหน้าที่กว่า 100 คน ของเราดูแลนักศึกษาระดับปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก รวมกว่า 1,500 คน

คุณคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับความจำเป็นในการสนับสนุนสุขภาวะของนักศึกษาในภาคการศึกษา และเทคโนโลยีมีบทบาทในการตอบโจทย์ความจำเป็นดังกล่าวอย่างไร

สุขภาวะเป็นพื้นฐานสำคัญสู่ความสำเร็จในสภาพแวดล้อมการศึกษา และความจำเป็นในการสนับสนุนสุขภาวะของนักศึกษาไม่เคยมากเท่านี้มาก่อน สุขภาวะของนักศึกษาครอบคลุมชีวิตการศึกษาในทุกแง่มุม เช่น ความสำเร็จทางการศึกษา ความสัมพันธ์กับเพื่อน สุขภาพจิตใจและอารมณ์ และการตัดสินใจในชีวิตครั้งสำคัญ ฉันทำงานด้านการช่วยเหลือเด็กมาตลอดชีวิต ดังนั้นเรื่องสุขภาวะในเด็กและคนหนุ่มสาวจึงเป็นเรื่องที่ฉันให้ความสำคัญตลอดมา จนกระทั่งช่วงที่เกิด COVID‑19 ระบาด ฉันจึงเห็นผลกระทบจากปัญหาสุขภาวะเสื่อมถอยด้วยตนเอง ทั้งผลการเรียนของนักศึกษาและความสามารถในการเติบโต

โดยส่วนตัวฉันมองว่าเทคโนโลยีเป็นส่วนหนึ่งในภาพใหญ่ของสุขภาวะของนักศึกษา เพราะสุขภาวะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับความชำนาญในอุปกรณ์และเครื่องมือทางเทคโนโลยีของนักศึกษา และเป็นครั้งแรกที่นักการศึกษามีทักษะทางเทคโนโลยีสู้นักศึกษาไม่ได้ ในการเตรียมตัวนักศึกษาให้พร้อมสำเร็จการศึกษา ทุกคนต้องมีความชำนาญทางเทคโนโลยี แต่นั่นก็เป็นเรื่องยากสำหรับอาจารย์ที่จะต้องตามให้ทัน ดังนั้นตอนที่ฉันเริ่มโครงการ iPad หนึ่งคนต่อหนึ่งเครื่อง เราพยายามสอนนักศึกษาไปพร้อมกับอาจารย์ให้เข้าใจวิธีใช้อุปกรณ์และการเข้าถึงทรัพยากรสำหรับนักศึกษาด้วยอุปกรณ์ของแต่ละคน

คุณผลักดันและสนับสนุนสุขภาวะของนักศึกษาผ่านเทคโนโลยีอย่างไร

ทีแรกเราคอยสังเกตสัญญาณเตือนแต่เนิ่นๆ เช่น นักศึกษาที่ขาดเรียนบ่อย แล้วแจ้งให้อาจารย์ทราบถึงทรัพยากรที่มีสำหรับนักศึกษาและกระตุ้นให้คอยตรวจสอบเรื่องความเป็นอยู่ของนักศึกษาในบางครั้ง

แต่หลังจากนั้นเราโชคดีที่ได้ติดตั้งโซลูชันทางเทคโนโลยีหลายอย่างที่คอยสนับสนุนสุขภาวะของนักศึกษา หนึ่งในนั้นก็คือ TJae แชทบอทสนทนาของ Jefferson College of Nursing ที่ใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) ซึ่งพัฒนาร่วมกับ AI Collaborator ที่เป็นพาร์ทเนอร์คู่ค้าของเรา

นักศึกษาไม่จำเป็นต้องรอคำตอบจากมนุษย์อีกต่อไป เราได้สร้างแหล่งข้อมูลที่สอดคล้องกับชีวิตประจำวันของพวกเขา ดังนั้นนักศึกษาจึงใช้โทรศัพท์เพื่อสอบถาม TJae และได้รับคำตอบทันที โดย TJae สามารถบอกวิธีเข้าถึงทรัพยากรทางการศึกษาหรือวิธีติดต่อกับบริการของมหาวิทยาลัย เช่น ศูนย์ให้คำปรึกษา นักศึกษาสร้างสัมพันธ์ที่เป็นมิตรระหว่างกันกับ TJae และสนุกกับการคุยเล่นทั่วไปเหมือนกับเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง ทั้งล้อเล่น เยินยอ และตื่นเต้นที่ได้รับคำชมจาก TJae อีกทั้งยังมีตัวเลือกให้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่ได้ในกรณีที่ TJae ไม่ทราบคำตอบอีกด้วย

ฝ่ายบริหารและอาจารย์ยังสามารถส่งคำถามและแบบสำรวจถึงนักศึกษาผ่าน TJae เช่น คำถามเตรียมสอบหรือแบบสำรวจเพื่อประเมินภาวะหมดไฟหรือความรู้สึกประจำวัน บางครั้งนักศึกษาก็ทำเฉพาะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจนไม่ได้คิดถึงอนาคต ดังนั้น TJae จึงเป็นเครื่องมือที่ช่วยบรรเทาความเครียดแก่เด็กๆ และมอบทรัพยากรที่ถูกต้องให้ในเวลาที่เหมาะสม ที่จริง TJae ไม่ได้เข้ามาแทนที่ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ แต่มอบศักยภาพให้นักศึกษาสามารถเข้าถึงทรัพยากรใดๆ ก็ได้รวมถึงมนุษย์

นอกจากการสนับสนุนสุขภาวะในแต่ละวัน เรายังสอนนักศึกษาให้สามารถรับมือกับสภาพแวดล้อมที่คำนึงถึงบาดแผลทางจิตใจที่นางพยาบาลต้องพบเจออีกด้วย เราใช้เทคโนโลยีความจริงเสมือน (VR) เพื่อจำลองสถานการณ์ต่างๆ เช่น ความรุนแรงในที่ทำงานหรือผู้ป่วยที่มีอาการทรุดลง โดยใช้ iPad และเฮดเซ็ท VR โดยเร็วๆ นี้เรากำลังจะมีห้องเทคโนโลยีความจริงเสมือนซึ่งจะพานักศึกษาไปพบกับสถานการณ์ที่สร้างความบอบช้ำทางจิตใจ ผ่านเทคโนโลยีที่ iPad รองรับ ซึ่งจะเปิดโอกาสให้ทุกคนได้ลองปฏิบัติงานภายใต้ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในสถานการณ์จริงในการดูแลผู้ป่วย การจำลองเหตุการณ์เหล่านี้ด้วยเทคโนโลยีทำให้คณาจารย์สามารถสรุปผลและสนับสนุนสุขภาวะทางอารมณ์ของนักศึกษาได้ในพื้นที่ที่ปลอดภัย

ไม่ใช่ทุกเรื่องที่เราดำเนินการเพื่อสนับสนุนสุขภาวะของนักศึกษาจะเป็นเรื่องไฮเทค เรายังให้การสนับสนุนผ่าน Maggie สุนัขบริการพันธุ์ลาบราดอร์รีทรีฟเวอร์ที่ผ่านการฝึกฝนมาแล้วและมีตำแหน่งเป็นประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายความเห็นอกเห็นใจ

โครงการสุขภาวะดังกล่าวให้ผลลัพธ์อย่างไร

ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ นักศึกษาของเราสมัครใช้งาน TJae ราว 86% และผู้ใช้งานปัจจุบันราว 52% พูดคุยกับ TJae ตลอดภาคฤดูใบไม้ร่วง เรียกว่าการใช้ TJae บน iPhone เพื่อให้นักศึกษามีส่วนร่วมโดยตรงให้ผลลัพธ์ที่ดี เพราะช่องทางดังกล่าวยังทำให้เราทำสิ่งอื่นๆ ได้ด้วย เช่น การส่งข้อความให้กำลังใจ ทำให้นักศึกษาได้รับแรงบันดาลใจและมีกำลังใจที่ดี ซึ่งสำหรับนักศึกษาบางคนนั้น นี่อาจเป็นที่เดียวที่มอบถ้อยคำให้กำลังใจในแต่ละวัน

ผลลัพธ์ที่ได้ยังครอบคลุมเรื่องอื่นๆ ด้วย สิ่งสำคัญก็คือนักศึกษาจะต้องทราบว่าทรัพยากรด้านสุขภาวะอยู่ที่ใดและต้องรับผิดชอบต่อสุขภาวะของตนเองเพราะเราต้องการให้นิสัยดังกล่าวส่งผ่านไปถึงผู้ป่วยด้วย เราจึงมีคำกล่าวที่ว่า "ถ้าคุณเป็นพยาบาล ก็อย่าสูบบุหรี่ เพราะคุณก็อยากห้ามผู้ป่วยไม่ให้สูบบุหรี่เช่นกัน" ซึ่งการเน้นความสำคัญเรื่องสุขภาวะและการย้ำข้อความให้กำลังใจตนเองก็เช่นกัน คุณกำลังสอนนักศึกษาทั้งความรู้ ทักษะ และการปฏิบัติตัวทางวิชาชีพ ซึ่งจะช่วยเตรียมความพร้อมแก่เด็กเหล่านี้และส่งต่อไปถึงผู้ป่วยได้ในอนาคต อีกทั้งยังเป็นการสอนนักศึกษาให้เป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตและหวังว่าจะมีทักษะด้านสุขภาพที่ดีจนเป็นประชาชนที่มีประสิทธิภาพและมีสุขภาพที่ดีต่อไป

คุณมีคำแนะนำถึงผู้นำคนอื่นๆ ที่ต้องการเริ่มต้นให้ความสำคัญกับสุขภาวะอย่างไรบ้าง

เรามักได้ยินคนพูดว่าการมีสุขภาพที่ดีต้องเริ่มจากถอดปลั๊ก ซึ่งฉันไม่เห็นด้วย เพราะเชื่อว่าเทคโนโลยีเป็นหัวใจของการยกระดับสุขภาวะของนักศึกษา การใช้เทคโนโลยีช่วยให้เราสามารถประเมินสุขภาพทางจิตใจและทางอารมณ์ ตลอดจนแนะนำทรัพยากรด้านสุขภาวะ ลำพังแค่การมีส่วนร่วมลดลงของนักศึกษาไม่ว่าจะติดตามทางดิจิทัลหรือรายบุคคลก็ตาม ก็บ่งบอกถึงความเครียดทางจิตใจหรือทางกายได้แล้ว และยังทำหน้าที่เป็นตัวกระตุ้นให้ต้องเพิ่มความพยายามมากขึ้นด้วย

ดังนั้นก้าวแรกในการปกป้อง รักษา และยกระดับสุขภาวะของนักศึกษาก็คือ การเข้าใจถึงสถานะปัจจุบัน การไต่ถามเรื่องสุขภาวะของนักศึกษาเป็นการแสดงให้เห็นว่าคุณให้ความสำคัญกับความสามารถของพวกเขาในการเติบโต ปฏิบัติ และประสบความสำเร็จต่อไป