Duurzaamheid uitdragen

Willen jullie je eerst even voorstellen?

Robin:
Ik ben Robin Yeats, werkzaam als schoolhoofd bij Greenside Primary School. We zijn een openbare school in Shepherd’s Bush in het centrum van Londen. We hebben 228 leerlingen met verschillende achtergronden. Ongeveer de helft heeft Engels niet als moedertaal. James Tilden en ik werken samen aan de implementatie van Apple technologie op onze school.

James:
Hallo, Ik ben James Tilden en ben leerkracht in het vierde leerjaar op Greenside. Ik werk hier sinds januari 2019, en twee jaar geleden ben ik begonnen als leidinggevende ICT (Informatie, Communicatie, Technologie). Omdat Greenside voor elke leerling een iPad heeft, houd ik me in deze functie niet alleen bezig met apparaatbeheer, maar ook met de integratie van technologie in het curriculum. Ook help ik leerkrachten die minder vertrouwd zijn met technologie om nieuwe en creatieve manieren te vinden om iPads in de les te gebruiken.

Waarom is duurzaamheid belangrijk op jullie school?

Robin:
Bij Greenside is een van onze pijlers om wereldklaar te zijn en ervoor te zorgen dat onze leerlingen de positieve burgers en leiders van morgen zijn. Wereldklaar betekent dat leerlingen in staat zijn om geformuleerde meningen te hebben, weten hoe ze een positieve impact op de wereld kunnen maken, en de daadkracht en het vertrouwen hebben om erop uit te gaan en actie te ondernemen. Deze leerlingen zullen de toekomstige beheerders van de planeet zijn, dus het is onze verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat we ze leren hoe ze voor de planeet en voor zichzelf moeten zorgen. Veel van ons duurzaamheidswerk moedigt leerlingen aan om een positief verschil te maken, zelfs op kleine schaal. Kleine stappen vooruit maken uiteindelijk een enorm verschil.

Ons ethos is: alles is leren en leren is alles. We hebben een passie voor technologie en integreren technologie in alles wat we doen, vandaar dat we elke leerling een iPad geven van het eerste tot en met het zesde leerjaar. Er is dus geen reden waarom duurzaamheid niet kan worden geïntegreerd in alles wat we op Greenside doen. Onze eerste stap in duurzaamheidswerk kwam voort uit het ambitieuze idee dat we onze eigen keuken zouden runnen. De kwaliteit van het eten van de lokale cateraar was vrij slecht. We willen onze leerlingen geen slechte wiskundeles of slechte Engelse les voorschotelen, dus ook geen slechte lunch. We hebben besloten om de keuken zelf over te nemen en verse, seizoensgebonden groenten te kopen die lokaal in het VK worden geteeld.

Het integreren van duurzaamheid in ons curriculum is daar eigenlijk begonnen. Dit was niet moeilijk, maar kost alleen wat meer aandacht om het ook echt te gaan doen. Toen we bijvoorbeeld voor het eerst begonnen met brainstormen, keken we naar het bestaande curriculum en vroegen we onszelf af: “Hoe maken we dit duurzaam?” Er is in het curriculum nooit tijd voor nieuwe dingen, maar we hebben besloten om een aardrijkskundeles voor elk leerjaar te integreren waarin duurzaamheid en de consumptie van voedsel en mode centraal staan. We kozen een aantal voedselproducten, zoals rijst en maïs, en keken naar verschillende plaatsen over de hele wereld waar deze werden verbouwd. Op die manier kunnen we de aardrijkskunde-onderdelen van het National Curriculum zoals klimaatzones en landgebruik afvinken, maar allemaal vanuit het oogpunt van duurzaamheid, door de leerlingen te vragen: “Hoe worden deze voedingsmiddelen geteeld en waarom? Zijn er betere manieren om ze te telen?” We hebben geen extra tijd ingepland om duurzaamheid te behandelen, maar we hebben dit geïntegreerd in onze aardrijkskundelessen.

Als leerkrachten nu hun planning maken voor een periode, is een van de verplichte vragen: hoe komt duurzaamheid terug in je planning? Zodra duurzaamheid onbetwistbaar is voor alle leerkrachten, wordt het langzaam maar zeker een vast onderdeel van de school. We hebben nu een punt bereikt waarop we niet meer zeggen: “Kun je het alsjeblieft doen?”, maar onze leerkrachten naar de schoolleiding komen en zeggen: “Ik zou echt graag klimaatverandering willen behandelen, mag dat?” De mindset is veranderd.

James:
Ik wil daaraan toevoegen dat het succes van onze duurzaamheidsinitiatieven ook te maken heeft met hoe we onze school gebruiken. Op Greenside leren we veel buiten. Zo verzorgen leerlingen en buurtbewoners samen de schooltuin. Als het tijd is om te oogsten, kunnen ze de groenten plukken die de hele zomer zijn gegroeid en deze naar de keuken brengen, zodat we ze in de lunch kunnen verwerken.

Dit laat leerlingen zien dat onderwijs niet alleen gaat over het kennen van je tafels, maar dat hun opleiding ze voorbereidt op de echte wereld. We denken verder dan alleen school en laten leerlingen hun verantwoordelijkheid nemen en het belang van hun opleiding inzien. Ze hebben immers niet altijd leerkrachten om ze te helpen.

In welke opzichten heeft technologie jullie duurzaamheidsprojecten verbeterd?

Robin:
We willen een innovatieve school zijn die vooroploopt op het gebied van pedagogiek. We willen risico’s nemen en nieuwe dingen proberen, en een groot deel daarvan is altijd gedreven door technologie. Als het gaat om het gebruik van Apple technologie op school, vragen we ons altijd af: “Wat is de beste manier om creativiteit te stimuleren en onze leerlingen samen te laten werken?” Technologie speelt een enorme rol in hun toekomst, dus als we ze hier nu niet mee leren omgaan, gaan we tegen onze missie in om ze wereldklaar te maken.

Een manier om technologie in de klas te integreren is het bodemproject van de hele school. We hebben contact met een boer in Cornwall die enorme velden heeft. Leerlingen realiseren zich dat terwijl wij uitzoeken hoe we de lekkerste groenten in onze schooltuin kunnen kweken, deze boer dezelfde vragen stelt over zijn grond en producten. Vanuit onze schooltuinen hebben we hem gebeld via FaceTime op de iPad terwijl hij door zijn veld in Cornwall liep. De leerlingen vroegen naar zijn pH-waarden in de bodem. Elke klas had vijf of zes verschillende soorten tests die ze op de bodem hebben uitgevoerd om de impact van ons werk wetenschappelijk te kunnen volgen. Met behulp van AirPlay op de iPad konden we de tests die in de tuin werden uitgevoerd rechtstreeks in de klas bekijken. De leerlingen zetten de gegevens in gezamenlijke documenten, zoals Numbers-spreadsheets of Google Docs, om grafieken te kunnen maken en zo onze vooruitgang op het gebied van bodemkwaliteit te analyseren. Onze bedoeling was om leerlingen echte wetenschappelijke onderzoekservaring te bieden vanuit het oogpunt van duurzaamheid, maar ook met een praktisch doel. Ze verbouwen de groenten die in hun lunches gaan. Door de boer te zien en vervolgens hun werk te koppelen aan het eten op hun bord, kunnen leerlingen zich realiseren dat dit project niet alleen in de klas, maar over de hele wereld wordt gedaan. Hierdoor komt het project echt tot leven.

De technologie die we gebruiken, stelt ons ook in staat om een aanzienlijke impact te hebben op de consumptie van de school. We vroegen ons af hoe we iPads en Apple TV in de klas kunnen gebruiken om ons totale papierverbruik te verminderen. Een manier om dit te doen is bij de wekelijkse rekentoets die voorheen op papier werd afgedrukt. Nu sturen we de toetsen naar hun iPads of spiegelen we het scherm op Apple TV, waardoor we direct 228 vellen papier per week besparen. En elke week hebben we vier of vijf verschillende voorbeelden van dingen die we nu digitaal doen. We houden de energie-, water- en papierconsumptie van de school bij, zodat leerkrachten en leerlingen weten hoeveel we verbruiken. Dat is goed voor de portemonnee en het milieu.

James:
We gebruiken Apple technologie in de eerste plaats als hulpmiddel tijdens de lessen. Het wordt gebruikt als pedagogisch hulpmiddel voor leerkrachten en kan veel effectiever en efficiënter zijn dan het gebruik van een hoop papier. Een goed voorbeeld hiervan is een project waarbij leerlingen een collage over duurzaamheid hebben gemaakt. Ze gebruikten een app om de collage te maken. Sommige stukken waren zo mooi dat we ze zelfs op onze schoolmuren hebben gehangen. We hadden ook tijdschriften kunnen meenemen en leerlingen daar stukken laten uitscheuren. Maar het was efficiënter en ook veel beter voor het milieu om dit project over duurzaamheid op de iPad te doen.

Vertel eens wat meer over de podcast van jullie school.

James:
De podcast heet Radio Greenside en is te beluisteren op Apple Podcasts. Dit is ons officiële podcastkanaal, waarop we meerdere shows delen. We hebben een speciale aflevering van november 2021 die ‘COP26 Special Repot’ heet. De hele school was bezig met COP26 (Klimaatconferentie in Glasgow) en het belang van de samenwerking tussen regeringen op het gebied van klimaatverandering. Toen heb ik een aantal leerlingen uitgenodigd en ze voor die aflevering geleerd hoe je een podcast maakt. In april 2022 hebben we een aflevering gemaakt over de duurzaamheid van voedsel en mode, het thema in de aardrijkskundeles waar Robin het net over had. Aan het einde van elke week waarin dit thema werd behandeld, kregen alle klassen de opdracht hier een verslag over te schrijven in de vorm van een script voor de podcast. Aan het eind van de periode heb ik een aantal leerlingen uitgekozen om hun script te verbeteren, zodat ze dit konden voorbereiden. We hebben onze eigen apparatuur gebruikt en de opname vervolgens bewerkt in GarageBand op een MacBook Air. Door het maken van de podcast laten ze zien hoe ze hun kennis kunnen delen met behulp van multimedia. De podcast werd uitgezonden op Apple Podcasts, waardoor de leerlingen een wereldwijd platform kregen om te laten zien wat ze hebben geleerd. Ook is het een boost voor hun zelfvertrouwen.

De meeste afleveringen op het kanaal zijn de maandelijkse nieuwsbrieven van onze school, die ik ‘Radio Newsletters’ noem. We hebben de pdf van de nieuwsbrief ingekort en tegenwoordig behandelen leerlingen een aantal punten in de podcast-versie. Zo kunnen leerlingen wat ze in de klas hebben geleerd delen met iedereen binnen de Greenside-gemeenschap. Ze nemen hun verantwoordelijkheid en zorgen ervoor dat wij een minder hoge werkdruk hebben.

Welke impact en reacties komen er voort uit jullie podcasts en duurzaamheidsinitiatieven?

Robin:
We proberen de leerlingen te laten zien dat ze invloed kunnen hebben op de wereld, zelfs op het kleine stukje aarde van onze Greenside Primary School. Als het hier op kleine schaal kan, zullen de keuzes die je maakt nog meer impact hebben als je de wereld in gaat. Een van mijn favoriete anekdotes hierover gaat over een leerling uit het zesde leerjaar tijdens de les over de duurzaamheid van voedsel en mode. Ze vertelde dat ze aan het winkelen was met haar moeder die op het punt stond kleding van synthetische stof te kopen en zei: “Ik zei dat mijn moeder niks mocht kopen totdat ze had geluisterd naar de nieuwste aflevering van Radio Greenside waar ik in zat, omdat ze deze aflevering duidelijk had gemist!”

James:
Dat is een goed voorbeeld van ons doel dat leerlingen merken dat ze niet alleen leerlingen zijn, maar wereldburgers. Deze podcast zorgt ervoor dat ze wereldwijd gehoord worden, en dan bedoel ik ook echt wereldwijd. Kijk maar naar onze statistieken; onze luisteraars komen overal vandaan. Als leerlingen leren te schrijven voor een breder publiek dan alleen hun eigen klas, ontwikkelen ze nieuwe vaardigheden en krijgen ze een groter platform om over echte wereldproblemen te praten, zoals in onze aflevering over COP26. Met technologie zoals de iPad kunnen ze de wereld om hen heen beter begrijpen. En met de podcast kunnen ze laten zien wat ze hebben geleerd. Onze visie was dat leerlingen zelf naar ons toe zouden komen om te vragen of ze een eigen podcast mochten maken, en dat is ook gebeurd. Een paar leerlingen die graag lezen, hebben zich opgegeven om samen een nieuwe show te maken, de ‘Greenside Bookworm Show’.

De ouders vinden het geweldig. Een van de voordelen van de Radio Newsletter is dat deze makkelijker te volgen is voor ouders waarvan Engels niet de moedertaal is. Twee dagen geleden kwam ik in de personeelsruimte een ouder tegen die daar werkt. Zij vertelde me dat ze het in hun groepschat met andere ouders hadden over hoe leuk ze de nieuwste aflevering van Radio Greenside vonden, en dat ze graag meer wilden horen. Ik heb op een aantal conferenties gesproken over onze methode en ben momenteel in gesprek met een aantal scholen in Noord-Londen over hoe ze daar podcasts kunnen gebruiken.

Robin:
En over ons duurzame beleid op het gebied van voedsel. Alle lokale producten die we krijgen en het eten dat we in de tuin verbouwen, wordt gebruikt voor de schoollunches of de lunches die we op vrijdag maken voor de lokale daklozenopvang. De rest wordt als compost gebruikt in onze eigen tuin. We bakken ook ons eigen brood in de microbakkerij in de keuken van Greenside. Hiervoor gebruiken we tarwe uit onze tuin of bloem van een lokale biologische leverancier die regeneratieve landbouwmethoden toepast. We organiseren elke vrijdag een markt waarvoor we een hele hoop zuurdesembrood en kaneelbroodjes in de keuken bakken. Deze verkopen we aan de gemeenschap, en mensen mogen zelf kiezen wat ze ervoor betalen. Iedereen heeft recht op toegang tot voedsel van goede kwaliteit in plaats van de producten uit de supermarkt met 17 ingrediënten. Voor ons brood gebruiken we alleen meel, water en gist. Iedereen op Greenside heeft weleens brood gebakken, zelfs onze conciërge heeft geholpen met het deeg voor zuurdesembrood.

James:
Als je op vrijdag tijdens de pauze op onze school rondloopt, zie je overal leerlingen die zuurdesembrood eten! Ik denk dat ze de kwaliteit van het eten nu meer waarderen.

Welk advies heb je voor leidinggevenden die willen beginnen met duurzaamheid op hun school?

Robin:
Zorg dat het onbetwistbaar wordt. Wanneer je deze waarden van bovenaf in kaart brengt, vraag je dan af waarom je gepassioneerd bent over wat leerlingen leren. Waar geloof je absoluut in? Zorg dan dat het overal in terugkomt en dat het onbetwistbaar wordt. En kijk naar je gemeenschap, je context, je omgeving, en beslis wat voor jou de beste aanpak is. We hebben ervoor gekozen om ons te richten op voedsel, maar je uitgangspunt moet iets zijn dat relevant is voor jou, je context en je gemeenschap om het echt te laten slagen. En het moet consistent zijn. Als je iets aan duurzaamheid wilt doen en maar aan één klein duurzaamheidsproject van een week werkt, dan is dat geweldig, maar dan verdwijnt het naar de achtergrond. We proberen voortdurend een cultuur te creëren waarin duurzaamheidsvragen en duurzaam handelen centraal staan in het denken van leerkrachten en leerlingen. We zorgen ervoor dat deze vragen continu worden gesteld, zodat we mensen opleiden die over deze milieukwesties blijven nadenken.

James:
En zodra alle leerkrachten dit dagelijks zien, kun je er niet meer omheen. Als er morgen nieuwe leerkrachten op de stoep staan die geen idee hebben hoe ze duurzaamheid moeten behandelen, is het de bedoeling dat ze worden overspoeld met hoe mensen over duurzaamheid denken, en daar vervolgens zelf in meegaan. Omdat het hier gewoon onderdeel is van hoe we elke dag werken.

Robin:
Zoals James zei, je komt binnen en ziet veel verschillende manieren waarop mensen duurzaamheid willen aanpakken. Dan ontstaat er langzaam een domino-effect binnen de school en daarbuiten, waarbij mensen elkaar inspireren.

Een van de dingen die ik mensen altijd vertel over Greenside, is dat we al zeven jaar onderweg zijn. Dus wanneer mensen zien dat we een schooltuin hebben plus een podcast door leerlingen en afvalvrije voedselproductie in onze eigen keuken met een microbakkerij, zeggen ze: “Hoe krijg ik dat voor elkaar?” Maar elk van die kleine elementen kwam van één persoon. En nu, zeven jaar later, hebben we al deze initiatieven.

Het uitgangspunt moet dus zijn dat duurzaamheid belangrijk genoeg is om onbetwistbaar te zijn. En ten tweede denk je aan je leerlingen, je gemeenschap, je infrastructuur en de technologische middelen die je hebt of kunt implementeren om alles te ondersteunen. Wij hebben duurzaamheid gekoppeld aan een grote betrokkenheid bij voedsel, wat geweldig werkt omdat iedereen een beetje mee naar huis kan nemen. Dit is onze belangrijkste drijfveer bij Greenside: het creëren van een holistisch leerprogramma dat is gebaseerd op leren door dingen te ervaren en dat wordt aangedreven door technologie, voedsel, natuur en duurzaamheid. Al deze elementen helpen leerlingen te begrijpen dat hun kleine, dagelijkse vooruitgang echt heel belangrijk is. Ook al denk je dat het iets kleins is, je maakt een verschil.

Stel jezelf even voor.

Ik ben Brad Bergsma, Vice President Information Technology bij Northwest Kansas Technical College in Goodland, Kansas. We bieden 18 verschillende technische studies aan, waarvan er veel nauw verbonden zijn met de landbouw, de primaire sector in de regio. Wat uniek is aan wat wij doen, is dat het grootste deel van ons curriculum wordt bepaald door onze partners uit de sector, die een adviescommissie vormen voor elke studie. Zo leren onze studenten vaardigheden waar behoefte aan is wanneer ze zijn afgestudeerd.

We schrijven ons succes toe aan onze kleine klaslokalen en sterke faculteit. Daarnaast hebben alle studenten toegang tot technologie zoals iPads en computerlokalen uitgerust met Macs. We bieden veel verschillende studies aan, van dieseltechnici tot cloud computing en precisielandbouw.

Vooral ons precisielandbouwprogramma is erg technisch omdat dit bestaat uit het voortdurend leren en integreren van nieuwe technologie, zoals gps-kaarten, bodemkaarten en sensoren, om efficiënte landbouwtechnieken te ontwikkelen. We testen deze dingen op onze eigen boerderij om te zien wat het beste werkt voor ons klimaat en onze planten. We leren studenten om goed uitgerust te zijn voor dit soort technologische ontwikkelingen, zodat ze succesvol kunnen zijn in een sector die zich continu ontwikkelt. Nog voordat ze afstuderen, implementeren ze technische oplossingen in de lokale gemeenschap die zowel zuiniger zijn voor boeren als duurzamer voor de regio.

Vertel ons meer over het precisielandbouwprogramma. Hoe verhouden duurzame waarden zich tot het programma en de sector in het algemeen?

Het is hier erg droog en er staat altijd veel wind. Er is een groeiende behoefte om oplossingen te vinden die het watergebruik en de toepassing van onkruidverdelgers, pesticiden en kunstmest verminderen. De technologische vooruitgang van de afgelopen decennia heeft deze efficiëntie van hulpbronnen gestimuleerd. Ons precisielandbouwprogramma is opgezet omdat onze partners reageerden op die snelle verschuivingen in de sector.

We willen letterlijk een goede bodem creëren voor duurzaamheid. Sorry voor de slechte woordspeling. Het begint met de gezondheid van de bodem en houdt in dat je een kleiner, nauwkeuriger beeld krijgt van hoe je veld er eigenlijk uitziet. Zo kunnen we nu met een nauwkeurigheid van minder dan een centimeter nul tot 100.000 zaden in kaart brengen en gericht planten. In het verleden zou je één gigantisch veld met bruine aarde zien, maar met bodemkaarten kun je zien dat het veld misschien wel zes verschillende grondsoorten heeft. Van daaruit kun je de gezondheid van de bodem en de beschikbaarheid van voedingsstoffen binnen die kleinere delen analyseren en beslissingen nemen op basis van die gegevens. De technologie is zo geavanceerd: tractoren waren 20 jaar geleden veredelde fietsen. Nu zien ze eruit als de cockpit van een vliegtuig en hebben we deskundige mensen nodig om ze te besturen. In ons programma willen we dat studenten vragen wat ze kunnen doen om de bodem gezond genoeg te maken om te produceren en te blijven produceren.

Onze producenten denken immers ook na over hoe ze hun boerderijen beheren, zodat de bodem- en watervoorraden van de regio generaties lang gezond zijn. Bijna elke teler heeft wel plannen voor kinderen en kleinkinderen die terugkomen en de familieboerderij gaan runnen. Het uiteindelijke doel is om dit bedrijf en ons land gezond te houden, zodat kinderen en kleinkinderen terug kunnen komen.

Kun je wat meer vertellen over hoe technologie de sector heeft gevormd en hoe jullie programma technologie toepast bij het leren?

Een van mijn favoriete hulpmiddelen voor in de klas is een programmeerbaar indoor kweeklaboratorium, ongeveer 6 meter lang en 3 meter breed. Iedereen is tegenwoordig bezig met programmeren, en het aanleren van de logica voor dit kweeklaboratorium is vrij eenvoudig. De code maakt gebruik van eenvoudige te programmeren blokken om commando’s te maken. Je kunt kleinschalige experimenten uitvoeren in de tuin en factoren zoals bodemvocht en lichtintensiteit testen. We voeren experimenten uit en stellen vragen als: “Welk type plant groeit het beste in deze grond? Wat als we dit gebied wieden en dat gebied niet?” Het kweeklab is aangesloten op een iMac en onze bodemscanner is aangesloten op een iPad die bepaalde aspecten van de bodem test, zoals de pH-waarde en het stikstofgehalte.

We hebben ook een boerderij van ongeveer 100 hectare waar we nieuwe technologie en technieken testen en het waterverbruik drastisch hebben kunnen verminderen. We hebben bijvoorbeeld watersondes getest die verbinding maken met een iPad, waarmee je het bodemvocht en de wortelactiviteit kunt controleren om de hoeveelheid irrigatie te verminderen. In het verleden was de vuistregel om het water aan te zetten als de bovenlaag van de grond droog was. Maar de meting van de watersonde op de iPad kan laten zien dat er ongeveer een halve meter daaronder sprake is van plantengroei en dat het bodemprofiel voor water relatief vol is. Dus zelfs als de bovenste 5 centimeter van je grond er droog uitziet, is het niet nodig om de plant water te geven. Iedereen kent het waterprobleem in ons droge klimaat en als het water weggaat, kunnen we hier niet leven. Dus op onze boerderij kunnen we onze gemeenschap laten zien hoe we technologie implementeren en hen toegang geven om de technieken te komen proberen die we hebben getest.

We hebben een heel behulpzaam lokaal grondwaterbeheersdistrict dat ons succes heeft gezien. Waterverbruik blijft een probleem in de staat, en de staat heeft ons gebied gebruikt als model voor wat andere districten zouden kunnen en moeten doen. Onze studenten helpen lokale telers vochtsondes te installeren en helpen hen gegevens te lezen met een iPad of iPhone. De boerderijen waar we vorig jaar mee werkten, waren verspreid over vier districten en ongeveer 13.000 vierkante kilometer. Over het algemeen werd er 20% minder water verbruikt. We zijn begonnen met 25 telers en dit jaar willen we onze impact verdubbelen. Dit voorjaar is er nieuwe wetgeving, en ik verwacht dat deze meer delen van onze staat zal pushen om vergelijkbare praktijken als de onze toe te passen.

Als deze nieuwe technologie telers daadwerkelijk kan helpen om duurzamer en efficiënter te zijn, hoe benaderen jij en je studenten telers die aarzelen om dit toe te passen?

In de moderne landbouw kun je haast niet zonder iPads en iPhones. In plaats van elke ochtend 80 kilometer te rijden om al je sproeiers te controleren, kun je dit gewoon op je telefoon zien. De sector is overgestapt naar iPads omdat ze gebruiksvriendelijk en ook draagbaar en duurzaam zijn. Tijdens de planning en oogst hebben de meeste telers gegevens over de opbrengst, bemesting en andere informatie op twee of zelfs drie iPad-schermen in hun tractoren. Het hele idee van bedrijfskantoren bestaat hier niet. De meeste telers hier zullen je vertellen dat hun thuiskantoor zich achter het stuur van een pick-up bevindt.

Maar er is nog steeds een vertrouwensprobleem bij het omarmen van nieuwe technologie. Sommige traditionele boeren zijn er meteen klaar mee als het de eerste keer niet werkt. Voor iedereen geldt dat de angst voor het onbekende heel moeilijk kan zijn. Als we die angst wegnemen, hebben we een grotere kans op een positieve impact. Dus we proberen deze boeren tegemoet te komen. We willen dat onze studenten zeer ervaren zijn in het verzamelen van gegevens en het identificeren van behoeften, en dat te koppelen aan het vermogen om in kaart te brengen en te controleren wat er onder de grond gebeurt. Want je hebt niets aan een berg gegevens als je er niets mee doet.

We hebben een subsidie ontvangen van het ministerie van Landbouw om educatieve workshops in het weekend over nieuwe technologieën en technieken uit te breiden in dit gebied en op conventies, en we hebben nu een speciale coördinator die zich hiermee bezighoudt. Dit voorlichtingswerk komt niet alleen de boeren ten goede, maar ook onze studenten.

Het precisielandbouwprogramma is branchespecifiek, maar er zijn lessen die leiders in het onderwijs kunnen leren over hoe het gebruik van technologie leidt tot succesvolle studenten. Welke impact wil je dat je studenten hebben op de sector?

We willen vooral dat studenten actief helpen om de sector te innoveren en de leiding nemen omdat ze de technologie begrijpen. Dus tijdens hun studie aan Kansas Tech ondersteunen we onze studenten door ze de nieuwste en beste tools te bieden. We hebben een grote, gemengde groep jongeren uit het platteland en de stad, dus ons doel is om hen te laten zien wat ze kunnen doen met de juiste technologie, aangezien ze al ‘digital natives’ zijn. Sorry voor de woordgrap, maar we hopen een zaadje te planten en te kijken hoe het groeit. In het eerste jaar van de studie geven we de studenten een breed en oppervlakkig overzicht van welke technologie en inzichten voor hen beschikbaar zijn. En omdat we het vermogen hebben om dat allemaal op onze boerderij toe te passen, kunnen we ze in jaar twee zelf de tools laten gebruiken. Zo kunnen ze hun eigen beslissingen nemen en hun eigen leerproces leiden.

Het was ook belangrijk dat het personeel meedeed. In de afgelopen jaren is de integratie van technologie echt een tweede natuur geworden voor al onze studies. We hebben ervoor gekozen om onze faculteit in het eigen tempo vooruit te laten gaan. Onze aanpak was een mix tussen begeleiden en aanmoedigen met behulp van informatiebronnen van Apple Teacher, maar we hebben ze niet in het diepe gegooid.

Boeren zijn de ultieme beheerders van het land. Het is in hun belang om het land zo goed mogelijk te verzorgen, omdat het land ook voor hen zorgt. Elke boer zal toegeven dat het verzorgen van het land te vergelijken is met het verzorgen van een kind. Wat vaak over het hoofd wordt gezien als je het over landbouw hebt, is dat de meeste mensen niet weten waar hun voedsel vandaan komt of hoeveel voedsel er nodig is om de wereldbevolking te voeden. Of het nu gaat om een economisch standpunt of om het beheer van duurzaamheid, ik merk dat de meeste boeren echt het gevoel hebben dat ze een last dragen om de wereld te voeden. Onze studenten en onze universiteit proberen oplossingen te vinden waarmee we deze sector de komende 100 jaar kunnen verbeteren en ondersteunen.